'Zelfportret: Eenoogje, Tweeoogje, Drieoogje'

olieverf op doek, 120 cm x 150 cm.

​

Dit is het eerste schilderij dat ik maakte nadat ik een jaar lang thuis had gezeten met oogproblemen. Het was een behoorlijke nachtmerrie en ik was bang dat ik nooit meer zou kunnen schilderen. Maar na een jaar medicatie begon ik dan toch verbetering te bemerken. En dat leidde tot dit hoopvolle schilderij. Het is een zelfportret geïnspireerd op het sprookje ‘Eenoogje, Tweeoogje, Drieoogje’ van de gebroeders Grimm.

​

Dit sprookje gaat over Tweeoogje die door haar zusjes - Eenoogje en Drieoogje - wordt gepest omdat ze niet bijzonder genoeg is: ze heeft twee ogen zoals alle andere mensen. Tweeoogje krijgt daarom geen aandacht en ze krijgt ook niet genoeg te eten. Ze begint ontzettend te vermageren en ze voelt zich heel eenzaam.

Maar op een goede dag ontmoet zij een vrouw die een magische geit voor haar tevoorschijn tovert. Tweeoogje hoeft alleen maar ‘geitje mek je, geitje strek je’ te zeggen en dan wordt haar het heerlijkste eten opgediend. Al snel sterkt Tweeoogje aan en ze heeft ook goed gezeldschap aan de geit.

Maar de zusjes zijn jaloers en ze doden de geit. Bij het avondeten krijgt Tweeoogje de ingewanden van de geit opgediend. Ze weigert haar bord op te eten. Ze neemt de ingewanden mee naar buiten en geeft de geit een begrafenis. Op zijn graf springt een boom op waaraan gouden appels bloeien. Eenoogje en Drieoogje proberen de appels te plukken, maar de takken van de boom wijken steeds. Alleen Tweeoogje kan de appels plukken. En daarom beginnen de mensen Tweeoogje eindelijk te waarderen.

 

Na een periode van anorexia, gevolgd door een periode van oogproblemen, hoop ik nu goed doorvoed en met volledig zicht de rest van mijn leven in te gaan. Die hoop spreekt zich in dit schilderij uit.