Ik maak olieverfschilderijen met een verhalend, magisch-realistisch karakter. Typerend voor mijn beeldtaal is een obsessie met schaduwen. Om schaduwspelen te creëren, maak ik ruimtelijke modellen die ik vanuit meerdere invalshoeken belicht. De maquettewereld is het onderwerp van mijn schilderijen, met constructies van karton en sculpturen van was. Over zo’n maquettewereld is een vloek van eenzaamheid uitgesproken. Het is een wereld vol weeffoutjes: de auto's functioneren niet (want van papier); de huizen bieden geen geborgenheid (want fragiel); de personages zwijgen (want van was). Er heerst een unheimische sfeer, die ik aan mijn schilderijen wil meegeven. Mijn methode is zeer tijdsintensief: van realiteit naar replica; van 3D model naar 2D tekening; en van potloodschets naar olieverfschilderij. Maar door de maquette als uitgangspunt te nemen, krijgen de schilderijen de sfeer en emotionele zeggingskracht die ik zoek.